The Mist 2007

Ελληνικός Τίτλος: Η Ομίχλη
Ξένος Τίτλος: The mist
Σκηνοθέτης: Frank Darabont
Πρωταγωνιστούν: Thomas Jane ... David Drayton
Marcia Gay Harden ... Mrs. Carmody
Laurie Holden ... Amanda Dunfrey
Andre Braugher ... Brent Norton
Έτος παραγωγής: 2007
Διάρκεια: 126
Γλώσσα: Αγγλικά





Μια παράξενη ομίχλη πέφτει σε μια μικρή πολιτεία και σύντομα καταλαβαίνουν ότι δεν είναι μια συνηθισμένη και αθώα ομίχλη. Θανατηφόρα πλάσματα κρύβονται μέσα της και οι κάτοικοι βρίσκονται εγκλωβισμένοι. Η επιβίωση εξαρτάται από την συνεργασία, κάτι που αποδεικνύεται πιο δύσκολο απ' ό,τι ακούγεται.



Κριτικές

Πρώτη επιλογή σε ταινία τρόμου για μένα να είναι η καθηλωτική ταινία του Φρανκ Νταραμπόντ «Mist», που είναι βασισμένο σε ένα ακόμα βιβλίο του Στίβεν Κινγκ. Όταν είχα επιστρέψει απ' την πρεμιέρα της ταινίας στον κινηματογράφο, είχα συνειδητοποιήσει πόσο πολύ ήθελα να την ξαναδώ και πόσο πολύ με είχε επηρεάσει σε όλα τα επίπεδα.
Ομολογώ ότι είμαι αρνητικά προκατειλημμένος με τις μεταφορές βιβλίων του Στίβεν Κινγκ και ξεχωρίζω μόνο το "Πράσινο Μίλι" και το "Ρίτα Χέιγουορθ: Τελευταία Έξοδος" (ίσως και τη "Λάμψη"). Οι δύο πρώτες ταινίες που ανέφερα είναι του Νταραμπόντ, που αυτή τη φορά αλλάζει λίγο τη γραμμή του και αποφασίζει να ασχοληθεί με πιο "ωμά" πράγματα, μένοντας, όμως απόλυτα πιστός στο πνεύμα του βιβλίου (με εξαίρεση το τέλος που διαλέγει και το οποίο έτυχε της έγκρισης του συγγραφέα).
Η «Ομίχλη» είναι ένα ατμοσφαιρικό, κλειστοφοβικό θρίλερ και έχει να κάνει με μία μυστηριώδη ομίχλη που καταπίνει μία μικρή πόλη. Η ταινία είναι πολύ-πολύ καλή και δεν επικεντρώνεται τόσο στον τρόμο και στα πλοκάμια, όσο στις αντιδράσεις των ανθρώπων σε απελπισμένες καταστάσεις και στο πως αλλάζει η ψυχολογία τους υπό την ασφυκτική πίεση γεγονότων πέρα από το φυσικό. Τελικά ίσως να μην είμαστε όσο πολιτισμένοι πιστεύουμε και να μας χωρίζουν λεπτές κλωστές απ' το επιστρέψουμε στην κυριαρχία των ενστίκτων και τον απολιτισμό. Όπως σχολιάζει κι ένας απ' τους πρωταγωνιστές: «η αληθινή φύση του ανθρώπου φαίνεται όταν σταματούν να λειτουργούν οι μηχανές και το 911 δεν το σηκώνει». Η τελευταία σκηνή, έχει συγκλονιστική μουσική υπόκρουση, συμπυκνώνει με απόλυτο τρόπο τη τραγικότητα των ηρώων και νομίζω θα σας μείνει αξέχαστη. Προσωπικά δεν έχω αισθανθεί μεγαλύτερη απόγνωση παρακολουθώντας εικόνες που γνωρίζω ότι είναι προϊόντα μυθοπλασίας.
Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι στο Αθηνόραμα είχε βαθμολογία 2,5/5 η οποία είναι καλή για θρίλερ, αλλά δεν συγκρίνεται με την βαθμολογία και τα σχόλια του Δανίκα. Της έβαλε 10 (!) παρακαλώ και έγραψε ότι είναι η καλύτερη ταινία τρόμου που έχει δει ποτέ. Δεν ξέρω αν πρέπει να συμφωνήσω, αλλά τώρα που το σκέφτομαι είναι όντως η καλύτερη ταινία τρόμου που έχω δει ποτέ.

Μπορεί να θέλαν να δείξουν πως ο φόβος αλλάζει τους ανθρώπους και φέρνει στην επιφάνεια ζωώδη ένστικτα, αλλά μέχρι να φτάσεις εκεί έχεις βαρεθεί τη ζωή σου, έχεις δει μπόλικο αίμα πιο κόκκινο και από γυαλισμένο πασχαλινό αυγό, ΑΚΟΜΑ ένα τέρας με πλοκάμια που τρώει ανθρώπους και φυσικά μπόλικους ηλίθιους που ενώ τους λέει ο πρωταγωνιστής "άκουσα ένα περίεργο θόρυβο έξω" (και έχουν δει κόσμο με αίματα να έρχεται από την ομίχλη) θέλουν σώνει και καλά να βγουν. Και ακόμα μερικούς ηλίθιους που παρότι βλέπουν αίματα και κομμένα πλοκάμια δεν πιστεύουν κανένα. Πρόσθεσε στο μείγμα και μερικούς πιστούς Χριστιανούς που βλέπουν την αποκάλυψη και έχεις ένα κλισέ έργο τρόμου.
Ούτε για το βίντεο δεν κάνει κατά τη γνώμη μου, το βαρέθηκα του θανατά και από ένα σημείο και μετά το είδα στο ff (μπας και αλλάξει...).